Galiba o kara 2 yaş sendromu bize erken vurdu. Evimde minik bir ergen var. Çok mutluyken bir anda kıçını kesiyorlar gibi ağlayabiliyor. Ağlarken, hiçbir şey olmamış gibi oyuna devam edebiliyor. Hepsi kabulum. Ama resmen birbirimize yabıştık. Sürekli elimden tutup bir yerlere sürüklüyor. Kitap orada işte, acık da kendin baksan? Hayvanları konuştura konuştura bir fabl kitabı yazacak kıvama geldim. Son feci anadersen'den masallar snshsj Yemek yaparken paçamda enik gibi mıyklar, odadan çıksam anneee diye peşimden gelir.. Dün gece sinsi sinsi uykudan uyanıp beni tuvalette bastı. Gerçekten orada bile huzur yok, ühü:'') Hiçbir şey yapamıyorsa "meme" diye histeri krizine giriyor. En gıcık kısmı da ara ara babasına cephe alıyor olması. Gitmiyor, öptürtmüyor, sevdirtmiyor kendini. Birlikte gayet güzel vakit geçirebiliyorlar aslında. Malesef meme farkıyla öne geçiyorum. Anne sütüyle devam eden diğer tanıdıklarımda da benzer problemler var. Sanırım 16-17 ay civarı olağan bir durum bu. Meme bir yana, dünya bir yana. Muhtemelen memeyle iliskileri tamamen bitene kadar hicbir şey tam olarak yoluna girmeyecek. Eh ne yapalım, katlanıciiz:) Her ne kadar bu arada ev kalk gidelim dese de, bütün eşyalar oda değiştirmiş olsa da, biz insanlıktan çıksak da katlanıciiiz bu minik ilkel yaratıklara^.^
Bu 2 yaş sendromunu da uzun uzun konuşalım bi ara. Birlikte ağlarız bol bol 😘
17/04/2017

Hiç yorum yok:
Yorum Gönder