Koşun Doğuruyorum!

40.hafta yazımda bahsettiğim, gece 12 gibi Musti'nin çaldığı bara gittim. 3 buçuğa kadar takıldık oralarda. Sanki son günümmüş gibi ne kadar tanıdık varsa oradaydı ve bütün Bornova artık doğur diyordu. Onlar göbeğimi son kez mıncıkladıklarının, ben de son kez mıncıklandığımı bilmiyordum elbet:) Bar dönüşü Aynalı'da ölümcül bir kömürde sandviç yedikten sonra nihayet eve geldik ve uyudum. Uyurken çılgın mide bulantıları ve artan çatı ağrılarım oldu. Sabah 7 gibi uyandım. Yataktan kalkarken fırt diye bir şey aktı. Yürütmeyen çatımla tuvalete koştum. Akmalar lıp lıp devam etti. Sanırım suyum sızıyordu:) Kendimi biraz daha dikkatli dinleyince, bel ve kasık ağrımın olduğunu da farkettim, regl başlamışçasına.. Yine de doğum habercisi miydi bunlar emin olamadım. Telaşlanmasın diye annemden önce Musti'nin annesini uyandırdım. "Benim biraz ağrım var, doğum başlamış olabilir" dedim. Uyuyan Musti'ye de "doğuruyorum" dedim. "Hadi canım" dedi ve müthiş hangoverlığıyla poposunu dönüp uyumaya devam etti. "İyi sen bilirsin, biz gidiyoruz" dedim. Duşa girdim, makyajımı yaptım. O ara bütün ev halkı uyanmış. En son annem "millet girer abdest alır, sen napıyorsun" derken ayak tırnaklarıma oje sürüyordum.^^ 8 buçuk gibi hastanedeydik. 3cm açılma vardı. Sancılar 6dk'da bir olmaya başladı. Dayanılabilirdi. Bol bol gezdim hastanede. Ama sancıların şiddeti tüylerimi diken diken etmeye başlamıştı ve oldukça sıklaşmıştı. Sonra sırttan epidural yolunu açtılar. En iğrenci buydu sanırım.. Koridorda gezmeye devam ederken, bi ara bayılıcam sandım. Bayılamadan geceki bulantımı kustum ve rahatladım:) Her şeyin sorumlusu o kömürde sandviçti. Hastanede gezmeye devam ettim ama sancılar gözümü yaşartacak dereceye gelmişti. 11-11 bucuk gibi epidurali verdiler. Sancılarda öyle belirgin bir azalma olmadi. Doğumhaneye alındım. Bebişimin sırtı yan duruyormuş, onun dönmesini bekledik. Yaşlı ve tatlı bir başebe, en geç 1 buçukta bu iş biter dedi. Bana suni sancı vermişler, her şey bitince haberim oldu:) Halsiz hissettiğimi söyleyince başebe Musti'ye kola aldırttı. En son elimdeki kolayı pipetle emiklerken, sancılar içinde beybimi bekliyordum. Bu arada Musti'nin rengi döndü ve doğumhaneden kaçtı:) Saat 12'de genç ve tatlı doktorum doğumu başlattı. Başebe zorla haber gönderip Musti'yi getirtti. "Bu anı kaçırmana asla müsade etmem, o göbek kordonunu sen keseceksin" dedi:)) Doğum süreci rüya gibiydi. Orada yatan ben değildim sanki. Dışarıdan izler gibiydim her şeyi. Sancı çekiyordum, acı çekiyordum. Ama bir film sahnesi gibiydi. Acıyordu, ama acımıyordu. Sancıyordu, ama sancımıyordu. Rüyadaydım. Sohbetler, gülüşmeler eşlik ediyordu bana. Ben Musti'den çok çok daha iyi durumdaydım. O bana değil, ben ona destek oluyordum:) Epidural verilmesine rağmen, yine de zorlu bir süreçti. Sedyenin demirlerini sıkmaktan, ıkınmaktan yorulmuştum resmen. O ara doktorum "2. bebeği düşünüyor musun?" diye sordu. "Evet" diye bağırdım:) Müthiş eğlenceli bir ekip, beni müthiş rahatlatarak 12:47'de minnoş kızımı kucağıma aldırdı. İşte benim Öykü'm asıl şimdi başlıyordu.. Göğsümde tertemiz, mis kokulu minik bir insan.. O anı betimlemeye kelimelerim yetmiyor. Ağlamadım. Hiç ağlamadım. Öptüm koklayarak. Dünyanın en güzel kokusunu duydum o bambaşka öpücükte.. Minicikti, sıcacıktı, yumuşacıktı, mis gibiydi, çok güzeldi, içimden çıkan candı, benimdi. Evet göğsümde kizim, elimde telefon, babamiz göbek kordonunu keserken o anı ölümsüzleştirdim:) Yetmedi, doktorum ve tüm ekip barış işaretlerimizle fotoğraflara kazındık. Gerçekten çılgın bir gruptu. Beybimi göğsümden bırakmak istemedim hiç. O an saatler sürsün isterdim. O ilk buluşmanın bana hissettirdikleri paha biçilemez. Bu arada doktorcum "göbek adı ne olsun" diye sordu. Başebe doktorumdan dolayı "Buket olsun mu" dedi. Ben başka bir şeye evet derken, ona evet demiş gibi oldum. Hiç istememe rağmen Buket oldu evlatımın göbeği^^ Elbette zorluklari vardi doğal doğumun, ama hiç korktuğum kadar olmadi. Gerçekten bambaşka bir olay bu doğum anı. Yani mucizenin tam tanimi bu olmali sanirim.. Benim kendisi kısa, anlatmasi uzun doğum hikayem de böyle.. Umarim hepiniz benim kadar kolay ve sorunsuzca pıt diye kavuşursunuz beybilerinize:)) Not: Sonuna kadar doğurmadan okuma sabrini gosterenlere tesekkurler:))