Bezden Nasıl Kurtulduk?

Beybim büyürken ölümcül korktuğum 2 süreç vardı: Birincisi tuvalet eğitimi, ikincisi memeden kesmek. Birinciyi çok zorlanmadan atlattık. Hiç de öyle korktuğum gibi olmadı. Ama ikinciden hala inanılmaz korkuyorum. Gündüz sadece öğle uykusundan önce emiyor; ama geceleri minimum 2-3 kere emmek için uyanıyor çünkü. Bakalım nasıl bir süreç bekliyor bizi…

Gelelim her annenin gözünü korkutan bez bırakma olayına… Ben Öykü 8 aylıkken tuvalet iletişimi uygulamaya başlamıştım. Kaka yapacağı zamanı az çok tahmin ettiğim için, bu zamanlarda tuvalete tutmaya başladım. Yaklaşık 2 aylık uğraştan sonra, bir daha bezine kaka yapmadı. 10 aylık civarı, sabahları yanımıza gelerek bizi “kaka” diyerek uyandırıyordu. Çiş olayına hiç girmedim, açıkçası uğraşmak zor gelmişti. Bu şekilde aylarca kakasını klozete yaptı. Tabi ben havadan tuttuğum için belim kopmaya başladı büyüdükçe. Klozet adaptörünü denedim, asla yapmadı. Lazımlık aldım, baştan ona da oturmak istemedi. Sonra beraber kırtasiyeden bir sürü sticker aldık. Banyoya bir çizelge yapıştırdım. Her çişini ya da kakasını yaptığında oraya bir sticker yapıştırdık. Bu sayede lazımlık korkusunu da yenebildik:)

Biliyorsunuz, zaten 1 yaş sonrası bezi değiştirmek, yatırmaya ikna etmek çile gibi oluyor. Kendileri de bezden ciddi anlamda haz etmemeye başlıyorlar.  Önce yavaş yavaş işledim Öykü’yü. “Bence artık bez kullanmayalım, madem abla olduğunu söylüyorsun bezi bırak o zaman, sen de kilot giymek ister misin büyükler gibi, popon çok rahat edecek” şeklinde alttan alttan verdim subliminalı:)

Bez attığımız zamansa, tam 22 aylık olduğu günlere denk geliyor. Yaklaşık 2 saatte bir tuvalete götürdüm. Kakayı rahat rahat yapan çocuk, mevzu çiş olunca pek istekli değildi. Sticker olayına geri döndük mecburen.

Birinci Gün: Uyanıkken hiç altına kaçırmadı. Gece yatırdıktan 2-3 saat sonra bir sızıntı oldu, 2-3 saat sonra da 1 kere tuvalete götürdüm. Sabaha kadar bir daha kaçırmadı.

İkinci Gün: Öğle uykusundan uyanınca tuvalete gitmek istemedi. Meme emerken 3. saniyede kucağıma işedi^^ Gece ilk uyandığında meme isteği ağır bastı, delirdi. Ben de mecbur meme ağzında tuvalete götürdüm afdsgafsdf Sonra da sabaha karşı bir kere kaçırdı.

Üçüncü Gün: Gündüz bir kere kaçırdı. Gece aynı şekilde tuvalete gitmek istemedi. Yine emmeye başladığı anda kucağıma işedi^^

Dördüncü ve Altıncı Gün : Hiç kaçak olmadı. Ama ertesi gün Kuşadası’na gittik. Orada kuzenle oyun, ortam değişikliği filan derken abuk sabuk zamanlarda bir miktar salmaya başladı. Bir de gelip işediği yeri gösterek “buraya çiş yaptım” diyordu asbsndfnabs Kalanını da lazımlığa yapıyordu her seferinde. Sonraki 3-4 gün maalesef yarısı yere, yarısı tuvalete şeklinde geçti. Neyse ki geceleri 1 tane dışında hiç kaçak olmadı.

Onuncu Gün: İzmir’e döndük. O şar şur yerlere işeyen çocuk, dışarıda bile çişini söylemeye başladı. Sonra da bir daha ne gece, ne gündüz altına yapmadı. Ben yine de işimi şansa bırakmayıp, çok uzun süre beklemeden tuvalete götürüyorum. Sorduğum zaman genelde “yok” diyor çünkü. Çok çişi geldiyse, kendisi söylüyor.

Amma yazmışım yahu! Bir çişle ilgili bu kadar şey yazmak da ne bileyim safsfafs Kısacası, benim korktuğum kadar zor bir süreç olmadı bizim için. Tuvalet iletişimi uygulamamızın da etkisi büyüktür tabi. Çocukları asıl sıkıntıya sokan kaka olayı çünkü. Genelde kakayı görünce korkup, kakayı tutma eğiliminde oluyorlar. Biz bu kısmı önceden hallettiğimiz için, çiş kısmı da sıkıntısız geçti.

Bir de zamanlama kısmı da önemli. Ben üşenmesem, çok daha önce başlayacaktım. Aylarca niyetlendim ama zor geldi:) Öykü sabahları uyandığında da bezi gülle gibi oluyordu. Bununla çok bi alakası olduğunu düşünmüyorum. Bana göre her şeyden öenmlisi annenin buna hazır olması. Bir de bu sürece başladıktan sonra, çocukta çok aşırı tepkiler varsa bir süre eğitime ara vermek.

Aşağıdaki sayfalar, Tracy Hogg’un  kutsal kitabımız olan “Bebek Bakım Sorunlarına Mucize Çözümler” kitabından. İlk sayfaya göre, tuvalet eğitimine erken yaşta başlanıldığında, eğitim uzun bir süreye yayılsa da, bebeklerin tuvalet alışkanlıklarını daha erken kazandığı söyleniyor. Diğer sayfada ise tuvalet eğitimi için gerekli olan sinyaller var. En az 1 tanesi mevcutsa, tuvalet eğitimine başlanabilir.

Rahmetli Tracy ablamız, 9-15 ay ve 16-23 ay arasın iki dönemi öneriyor eğitim için. 9-15 ay arasında çocuk pek çok alışkanlığı henüz kazanmadığı, inat dönemi başlamadığı ve ebeveynleri sevindirmek ön planda olduğu için daha kolaymış. 16-23 ay arasında ise, çocuk iletişime çok çok daha açık, söylenenleri anlayabildiği ve ebeveynleri mutlu etme çabası hala devam ettiği için zorlayıcı değilmiş. 2-3 yaş döneminde ise, çocuğun artık bağımsızlığını kazandığı için güç savaşına girdiğini, ebeveynleri mutlu etme isteğinin arka planda kaldığı söylüyor. Bu yüzden de daha zor bir süreç olduğunu söylüyor. Tabi bezi kirlendiğinde hemen değiştirilmesini isteyen çocukların bir adım önde olduğunu da ekliyor. Bu kitabı almanızı tavsiye ederdim; ama etmiyorum. İçerisinde uyku, beslenme, davranı ve tuvalet eğitimi ile ilgili bölümler var. Bebeğiniz 2 yaşa geldiyse, davranış ve tuvalet dışında pek işinize yaramayacaktır. Biraz pahalı olduğu için gerek yok bence. Ama çocuğunuz daha küçükse şiddetle tavsiye ederim. Her ne kadar çocukları kitaplarda yazan şeylerle birebir düzene sokmak tatlı bir hayal de olsa, teorik bilgileri okumakta her zaman fayda var.

Son tavsiyemi de vereyim ve artık susayım:) Yatak için sıvı geçirmeyen alez aldım. Üzerine çarşaf geçirdikten sonra, alt açma örtüleriyle kapladım. Sonra tekrar çarşaf örttüm. Böylece gece çiş yaptığında uykusunu açmadan örtü değişimini gerçekleştirdim.

Hepinize bu çileli yolda başarılar. Gazanız mübarek ola:)