Bazı ünlüler vardır; sevmeyeni yoktur. Barış Manço da onlardan biri. Şu yaşıma geldim “şu adamı da hiç sevmezdim” diyen birini görmedim. Varsa da ya marjinalliğe kasıyordur ya da bok kafalıdır. Kalabalık bir akşam yemeği masasında, ölüm haberini aldığımızda, annemi hüngür hüngür ağlatarak masadan kaldırabilen bir insanı herkes sevmelidir çünkü..
Pek çok çocuk gibi, “adam olacak çocuk” içimde bir ukte olarak kaldı çocuk yıllarımdan. Ah Barış abim, aşk olsun! Çok mu erken terkettin bizleri ne? İyi ki senli yıllara yetişebilmişim, iyi ki o yumuşak kalbin atarken büyümüşüm seninle..
İyi ki doğdun!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder